Αυτός ο μύθος προτείνει ότι ένα είδος μητρώου αδειών κυκλοφορίας πρέπει να τηρείται πριν επιτραπεί σε κάποιον να ποδηλατίσει, και ότι αυτό θα έκανε την ποδηλασία ασφαλέστερη, θα έκανε τους ποδηλάτες να αναλαμβάνουν την ευθύνη των ενεργειών τους και να σέβονται τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας.

Αν και αυτή η πρόταση έχει ακουστεί επανειλημμένα, ποτέ δεν έχει γίνει εφικτή η τήρηση μητρώου αδειών ποδηλάτων ή ποδηλατών. Εκτός από τον προβληματισμό τού πώς θα αδειοδοτηθούν τα παιδιά που κάνουν ποδήλατο, αν η αδειοδότηση είναι για το όχημα ή για τον οδηγό, ή ποιους κανόνες πρέπει να τηρήσουν οι ποδηλάτες για να πάρουν άδεια, ξέρουμε ότι τα σχήματα τήρησης μητρώων αδειών αυτού του τύπου δεν έχουν καμία πραγματική αξία.

Αν ίσχυε το ότι με την ύπαρξη μητρώου αδειών ο οι χρήστες των οδών θα ήταν ασφαλέστεροι, τότε θα μπορούσε να συσχετιστεί το επίπεδο οδήγησης των οδηγών των οχημάτων που είναι καταγεγραμμένα με την οδική ασφάλεια. Μα, σχεδόν κάθε οδικό ατύχημα εμπλέκει οδηγούς με άδεια και καταγεγραμμένα οχήματα. Έτσι, προφανώς η τήρηση μητρώου αδειών δεν φαίνεται να να παρέχει κάποιο ουσιαστικό αντικίνητρο για αυτούς που είναι κακοί οδηγοί αυτοκινήτου – ή ποδηλάτου.

Επίσης, καθώς το ποδήλατο είναι ένα μέσο μεταφοράς που αναγωρίζεται γενικά ότι πρέπει να προωθηθεί – καθώς είναι ασφαλές, αποτελεσματικό και δεν μολύνει – προσθέτοντας γραφειοκρατικά εμπόδια εξυπηρετεί μόνο την αποθάρρυνση της χρήσης του.