Αυτή η έκκληση για καλύτερη οδική συμπεριφορά έχει δοκιμαστεί ξανά και ξανά, χωρίς καμμία ένδειξη επιτυχίας. Τα τελευταία 100 χρόνια γίνονται διαρκώς προσπάθειες ενθάρρυνσης προς αυτήν την κατεύθυνση και τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Από τον βρετανό βουλευτή John Burns που προέτρεπε τους οδηγούς "να σεβαστούν το πνεύμα του δρόμου", το 1913, μέχρι την ταινία "Μην γίνεσθε αγενής στον δρόμο", στην δεκαετία του '50, που περιέγραφε το "πόσο όμορφα θα ήταν αν οι άνθρωποι έδειχναν λίγη περισσοτερη ευγένεια", και ως τις Σκωτσεζικες διαφημίσεις του 2013, που υιοθετούσαν τον Κώδικα Ευγενείας – για να αναφέρουμε κάποια μόνο παραδείγματα – τέτοιες αποτυχημένες εκστρατείες έχουν μακρόχρονη ιστορία.

Αν, ακόμη και από θαύμα, καταφέρναμε να πείσουμε τους πάντες να επιδείξουν άμεμπτη συμπεριφορά, η κυκλοφορία με ποδήλατο σε πολυσυχναστους δρόμους, θα ήταν αποτρεπτική σκέψη για τον περισσοτερο κόσμο, λόγω του θορύβου και των καθυστερήσεων που προκαλούν τα μηχανοκίνητα οχήματα. Το να μοιραζόμαστε τον ίδιο δρόμο, δεν είναι μια ρεαλιστική προοπτική για πολλούς ανθρώπους, όπως για παράδειγμα τα παιδιά και άτομα με κινητικές δυσκολίες.

Η μόνη αποδεδειγμένα ασφαλής και ελκυστική λύση, είναι να διαχωρίσουμε την μηχανοκίνητη κυκλοφορία από τα υπόλοιπα μεταφορικά μέσα, δημιουργώντας ποδηλατό-οδούς κατά μήκος των μεγάλων οδικών αρτηριών και επιβάλλοντας στις δευτερεύουσες οδούς περιορισμούς διείσδυσης των μηχανοκίνητων οχημάτων.