Geliştirilmiş eğitim ve daha sıkı sınavlar nedeniyle daha yüksek sürüş standartları, bisiklet sürmeyi biraz daha güvenli hale getirmeye yardımcı olabilir. Ancak, 80 yılı aşkın süredir insanlara “yolu paylaş”maları yönünde yapılan sınırsız sayıda girişim ya çok az ya da sıfır başarı ile sonuçlanmıştır.

Her zaman “eğitime” karşı direnecek bir anti-sosyal ve saldırgan azınlık olacak olsa da, en iyi eğitimli ve en iyi niyetli insanlar bile sürüş sırasında hatalar yapabilirler – insanlar mükemmel değildir ve motorlu araçlar potansiyel olarak tehlikeli makinelerdir.

Sadece kötü araç kullanımı değil motorlu araç trafiğinin kendisinden doğan korku, insanları bisiklet sürmekten vazgeçiriyor. Hiçbir sürücü eğitimi, bu gerçek endişeleri ortadan kaldırmıyor, çünkü sonuç, yüzlerce kilogram ağırlığında, çok daha hızlı hareket eden yüksek güçlü taşıtların hakim olduğu yolları paylaşmaya çalışan, hafif ve düşük güçlü bir makineyi içeriyor.

%100 mükemmel sürüş elde edilse bile, motorlu araç trafiğinde bisiklet sürmek, yakın mesafeden hızlı ve ağır makinelerle etkileşime girmeyi içerdiğinden, çoğu insan için hoş olmayan ve göz korkutucu bir deneyim olmaya devam eder. Bisikletli ulaşımı etkinleştirmek için en mantıklı – en güvenli olduğu kanıtlanmış – strateji, bisikletin motorlu araçlarla olan etkileşim sayısını, mümkün olduğu kadar sınırlandıran ve ayıran iyi tasarımdan geçer.